"More airtime..."

Tilburg, 19 maart 2005 - Van onze verslaggever ter plaatse

Het invitatietoernooi, Bob Bunnik Invitational 2004, heeft na een vertraging van ruim vier maanden dan toch plaatsgevonden op de baan van Prise d’eau. Eugene “Long Tall Ernie” Rudolf bleef in de tweede editie de overige deelnemers nipt voor.

Bert en Ernie

Dat het miezerde op zaterdagmorgen had een voorteken kunnen zijn voor wat komen ging later die dag. De “chosen ones” druppelden rond half elf locale tijd binnen in het clubhuis om daar te genieten van de koffie (onbeperkt) en een plakje cake (niet onbeperkt). Prise d’eau vormde het prachtige decor voor de tweede editie van de Bob Bunnik Invitational. Wederom bleek de naamgever van het toernooi een sublieme prestatie op organisatorisch gebied te hebben geleverd. De baan was in prima conditie en gelukkig was er geen sprake van de alom verfoeide wintergreens. Het enige minpuntje aan de zijde van de golfclub werd het ontbreken van de buggy voor de heren Van der Does en Groenewegen. Of hier sprake was van voorbedachte rade om deze altijd gevaarlijke outsiders conditioneel af te matten zo aan het begin van het seizoen, vertelt de geschiedenis niet. Dat het resultaat bleek te sorteren, werd duidelijk rond een uur of half vijf.

Na de koffie werd op een ongebruikelijk kalme en ontspannen wijze aangevangen met het inslaan op de driving range en putting green. Of hier enig verband is tussen het ontbreken van een XDA, Blackberry of andersoortig high tech prijzenmateriaal in vooralsnog onduidelijk. Het contrast met de gespannen houding voorafgaand aan de “Invitational” van 2003 is zonder meer evident. Aangezien het merendeel van het deelnemersveld hoog opgeleide mensen betreft, moet het menigeen aanspreken om met een grotere mate van zekerheid uitspraken te kunnen doen over het bestaan van een relatie tussen het spannings- en concentratieniveau en de kwaliteit van de hoofdprijs. Dus is het aan te moedigen om voor de 2005 editie een XDA- tje op het menu te zetten.

Om 12 uur ging desalniettemin het overgebleven veld van start. In de eerste flight beten Kim van der Does en Michel Groenewegen het spits af. Het ditmaal zonder buggy uitgeruste duo, moest volledig op eigen kracht de 18 holes afleggen. Deze majeure teleurstelling liet zich niet onbetuigd in het spelresultaat van de beide heren. Groenewegen maakte een dramatische dag door met slechte puts en approaches en eindigde de dag met 17 punten ver onder in het klassement. Van der Does, de Aziatische dandy, kon zich aanvankelijk nog goed weren, maar moest naarmate de dag vorderde aan kwaliteit inboeten wat resulteerde in extra flight miles voor de clubs van Kim. Dankzij de yin-yan samenstelling van de flight werd een 3-wood een wisse dood gespaard. Van der Does eindigde de dag met 23 punten nipt boven Groenewegen.

" Bushman" Van der Does

In de tweede flight streden de heren Deelstra, Van Beek en Cras om de eeuwige roem, een eervolle vermelding op de FD website en niet te vergeten de felbegeerde cup (in plaats van de XDA). Sponsor Deelstra, startend vanaf handicap 26, mengt zich van meet af aan nadrukkelijk in de strijd, maar komt uiteindelijk toch tekort om de cup mee naar huis te kunnen nemen. Ook Kees van Beek, die zich dit seizoen tot te harde kern donderdagavond spelers blijkt te ontpoppen, zag zijn kans schoon om een gooi te doen naar titel. Startend van 33 realiseerde hij 29 punten na 18 holes. Robert Cras tenslotte leek op voorhand over goede papieren te beschikken om de cup thuis op de schoorsteenmantel te mogen plaatsen. De man met de meest steile progressiecurve zag de meter stoppen op 26 punten.